Dzień skupienia dla osób, które pragną odkryć swoje powołanie
Jeśli poszukujesz swojej drogi życia i jesteś niezamężna w wieku 20-40 lat, a chciałabyś oddać się Jezusowi jako osoba świecka konsekrowana, to zapraszamy Cię na spotkanie informacyjno-modlitewne połączone z rozeznawaniem powołania, organizowane przez Instytut Świecki Chrystusa Króla.
Spotkanie odbędzie się w sobotę, 2 czerwca 2018 r.
w Bursie Szkolnej dla Młodzieży Żeńskiej w Przemyślu (ul. F. Chopina 1, 37-700 Przemyśl).
Rozpoczęcie o godz. 9.00, zakończenie ok. godz. 15.00.
Zainteresowanych prosimy o kontakt pod nr tel. kom. 572 184 513
lub email: ischrystuskrol@interia.pl do dnia 28 maja 2018 r.
Kim jesteśmy
Instytut Świecki Chrystusa Króla jest wspólnotą osób świeckich konsekrowanych, powstałą w 1942 roku, której Założycielem jest sł. Boży ks. Wojciech Piwowarczyk, kapłan diecezji kieleckiej. Instytut został erygowany dekretem ks. Bpa Kieleckiego Kazimierza Ryczana 29 września 1994r.
Powołanie swoje realizujemy tworząc 6 ośrodków: kielecki, poznański, śląski, radomski, podkarpacki i lubelski. Mieszkamy w 16 diecezjach, w tym w archidiecezji przemyskiej. Nasze zawody to nauczycielki wszystkich typów szkół, lekarze, pielęgniarki, pracownicy administracji, psycholodzy, architekci i inni. Apostolstwem jest świadectwo życia prawdziwie chrześcijańskiego w środowiskach, w których żyjemy, związane jesteśmy z nimi wspólnotą losu, pracy i życzliwością. Jesteśmy obecne w różnych wspólnotach duszpasterskich, przedsięwzięciach, zaangażowaniach razem z innymi świeckimi osobami. Podejmujemy problemy naszego środowiska, rozeznajemy je i pragniemy rozwiązywać w duchu służby, po myśli Bożej, metodą ziarnka gorczycy i zaczynu.
W sposób szczególny oddajemy się Chrystusowi Królowi, u Niego szukamy światła i siły do rozumienia i pełnienia posłannictwa. Poznając Go coraz bliżej w modlitwie i starając się Go naśladować chcemy dostrzegać podobieństwo do Niego w każdym człowieku, szukając i ceniąc to, co w nim dobre, szanując indywidualność, obdarzając zaufaniem, troszcząc się o niego i przyczyniając się do szanowania jego godności. Chcemy być w naszych środowiskach tymi, co łączą, a nie dzielą przez postawę braterską.
W zjednoczeniu z Chrystusem przez ślub czystości, ubóstwa i posłuszeństwa chcemy stać się znakiem Jego miłości i przyczyniać się do budowania Królestwa Bożego. Wierzymy, że Chrystus ustawicznie tworzy naszą wspólnotę instytutową przez Eucharystię i wzajemną miłość. Jest w niej obecny, troszczy się o jej jedność na wzór Osób Boskich, czyni z niej uprzywilejowane miejsce spotkania z Bogiem.
Wrażliwości bezwzględnego zaufania Bogu i łasce powołania oraz na potrzeby ludzkie uczymy się od Matki Bożej i naszej, Służebnicy Pańskiej i Królowej świata, błogosławionej, gdyż zawierzyła Panu.
Tożsamość instytutów świeckich
Początek naszego Instytutu zakorzeniony jest we wspólnym powołaniu instytutów świeckich. Rozpoznawanie tej formy życia rozpoczęło się o wiele wcześniej, jeszcze przed zaaprobowaniem i uznaniem w Kościele. Pomiędzy dwoma modelami życia chrześcijańskiego: zakonnego i świeckich, istniała pewna wolna przestrzeń, którą mogłaby wypełnić konsekracja poprzez śluby pozostając w świecie. Kościół rozpoznał w instytutach świeckich jeden z niezliczonych darów Ducha Świętego nową formę konsekracji wiernych świeckich, którzy przez swój stan życia <<świeckości>> przeżywają z ewangelicznym radykalizmem. Fenomen konsekracji przez śluby, a równocześnie pozostawania w normalnym życiu, a więc bez związania się pragmatyką wspólnotowości. Misją instytutów świeckich jest przeniknięcie doczesnej aktywności duchem Ewangelii i Królestwa Bożego. W konsekwencji idzie o swoisty paradoks realizacji rad ewangelicznych między dwoma modelami życia chrześcijańskiego zakonnego i świeckich członków Kościoła, jako trzeciej drogi istniejącej w Kościele. Ten fenomen instytutów konsekracja i świeckość składa się na jego tożsamość i jego bycie sobą a w konsekwencji na wartość instytutów świeckich.
Papież Pius XII promulgował Konstytucję Provida Mater Ecclesia 2 lutego 1947r. Kościół dostrzegł potrzebę ewangelizacji i uświęcania się nie przez szlachetne „odejście od świata”, „ucieczkę od świata”, lecz „w świecie i ze świata”. Wraz z Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1983 roku jednoznaczny status teologiczny i prawny uzyskuje pojęcie „życia konsekrowanego”, które można prowadzić w instytutach zakonnych i instytutach świeckich w ewangelicznej bliskości i charakterystycznej specyfice. Ojciec Święty Jan Paweł II w posynodalnej adhortacji apostolskiej Vita consecrata dał wyraz nie tylko zdecydowanej aprobaty, ale i jako owoc działania Ducha Świętego dla współczesnego świata.
Nasze posłannictwo
Nasze zaangażowanie apostolskie rodzi się w „cieście świata”, w relacjach osobowych, ciche i ukryte, jako ewangeliczny zaczyn, który zakwasza całą mąkę, aby przepoić wszystko duchem ewangelicznym dla umocnienia i wzrostu Ciała Chrystusowego. Środkiem ewangelizacji dla świeckich konsekrowanych mają być zwykłe relacje osobowe, relacje powszednie, które można nawiązywać w stosunkach rodzinnych i społecznych, w zaangażowaniu zawodowym, na płaszczyźnie społeczności cywilnej i kościelnej. To sposobność do dawania świadectwa o zbawczym dziele Boga. Spojrzeć na świat głębiej , dostrzec więcej, okazać się bliźnim – oto profetyzm, którego źródłem są relacje osobowe. W życiu świeckich konsekrowanych nazywa się to kompetencją -źródłem wiarygodności. Podstawowym znakiem wiarygodności staje się „świadectwo ludzkich cnót i kompetencja, warunkiem: fascynacja „pięknem Chrystusa”, dobre obeznanie w chrześcijańskiej nauce społecznej i umiejętne rozeznawanie znaków czasu; celem – takie bycie w świecie, które staje się znakiem bycia w Chrystusie. To jest coś więcej, niż bycie „na styku” dwóch światów.
Dyskrecja, która wpisuje sie w styl życia świeckich konsekrowanych ma nade wszystko uzasadnienie apostolskie, pozwala przenikać do wszystkich środowisk i współpracować z nimi i swoim życiem niejako „przeobrażać świat od środka”, ewangelizować.