Przemyśl, dnia 7 sierpnia 2014 r.

Drodzy Katecheci i Duszpasterze  Archidiecezji Przemyskiej!

Początek roku katechetycznego, to kolejny dar czasu dany nam przez Boga w jakimś konkretnym celu, który z pewnością liczyć się będzie na drodze naszego zbawienia. Czy tylko naszego?

Katecheta jest nauczycielem wiary, którą głosi, ożywia, pogłębia czy aktualizuje. Rzeczywistość wiary zakłada kontakt z Bogiem i także Jego światło, którym potem przenikamy każde spojrzenie na człowieka i każdy kontakt ze światem.

Wiara, to przyjęty dar kontaktu z Bogiem, ale i zadanie ożywienia innych tym ziarnem, które ma wydawać owoce, inaczej zaniknie, uschnie.

Katecheta przekazuje wiarę na różne sposoby, świadectwem słów i stylem życia prowokuje myślenie a dotyka sumienia. Przede wszystkim jednak operuje słowem, koncentruje się na przekazie treści zamkniętej w jednostce metodycznej, którą trzeba realizować systematycznie, uczciwie i w nadziei na osiągniecie planu całościowego także ujętego szkolną dyscypliną.

Jednakże trzeba pamiętać, że katecheta jest przede wszystkim i ponad wszystko głosicielem Słowa Bożego. Formatorem wiary i sumień, ale na tyle, na ile jest narzędziem Ducha Świętego, na ile pozwoli mówić Słowu Bożemu. To Pan powinien przemawiać poprzez nasze słowa, Jego – nie moja – treść się liczy, bo to On skutecznie uruchamia umysł słuchacza i dotyka sumienia a w efekcie nawraca serca, pozwala, aby umierał w nim stary człowiek a rodził się nowy.

Głoszenie Słowa dziś (na ambonie i w katechezie) nie może być takie jak dawniej, kiedy uważano, że wiara rodzi się ze zrozumienia (wystarczyło podać racje rozumowe, aby „przekonać”), a przecież wiara rodzi się ze słyszenia, poprzez głoszenie Słowa, które wydaje plon w zależności od wielu różnorodnych czynników (przygotowanie roli, atmosfera środowiska, warunki zastosowane przy pielęgnacji etc).

Słowo Boże (Pismo Święte) – rozumiano jako środek Boskiej informacji zamiast Boskiej komunikacji. Tymczasem chodzi o to, aby poprzez informację prowadzić do spotkania, wewnętrznego otwarcia i spotkania ze Słowem Bożym, Jezusem – Słowem Wcielonym.

Zanika dziś w świecie, także wśród nas, w środowiskach naszego codziennego życia szacunek do słowa, każdego wypowiadanego słowa. Trzeba dostrzec tę chorobę i chcieć się z niej leczyć, aby słowo znaczyło to, co ma znaczyć. Słowo katechety, człowieka Kościoła (mamy przecież jego Misję) było zawsze prawdziwe, czyste, kulturalne, aby koiło burze a nigdy nie raniło…

Jeden z najwybitniejszych powojennych pisarzy polskich Antoni Gołubiew, autor między innymi Bolesława Chrobrego był nie tylko wybitnym pisarzem, ale i publicystą, którego teksty w świeży i oryginalny sposób mówiły o sprawach wiary. Siłą jego pisarstwa była trosko o słowo i szacunek do słowa wypowiedzianego czy napisanego. W Listach do przyjaciela wyznał: Sądzę, że podstawę moralności pisarskiej stanowi nieustanna czujność, by słowo znaczyło naprawdę to tylko, co wyraża: „nadrabianie” słowami jest zwyczajnym oszustwem – choć często nieświadomym oszustwem.

Czuwanie nad pięknem mowy wiary i nad pięknem słowa powinno mieć u podstaw szacunek do słowa. Przede wszystkim do tego Słowa, któremu służymy naszymi słowami w przekonaniu, że Ono, tylko Ono daje Życie.
Pragnę szczerze i serdecznie podziękować za troskę o przekaz wiary w katechezie wszystkim Katechetom i Katechetkom. Wiem, że to niekiedy trud niemały a niosący niekiedy zranienia i ból, ale niech nic Wam nie przesłania prawdy, że katecheza, to coś znacznie głębszego niż przekaz wiadomości i wiedzy, to coś więcej niż budzenie sumienia, ducha i duchowości w dziecku, to prowadzenie do spotkania ze Słowem Bożym, Chrystusem, Słowem Wcielonym.

Dziękuję Wydziałowi Nauki Katolickiej naszej Kurii, Dyrekcjom Szkół, Ośrodkom Metodycznym oraz Kuratorium za godne traktowanie katechezy w ramach dyscypliny szkolnej. Wszystkich proszę o dalszą współpracę w realizowaniu zadań katechetyczno-duszpasterskich i wychowawczych w bieżącym roku a należeć będzie do nich między innymi przygotowanie do wydarzenia otwierającego nas na uniwersalny wymiar Kościoła, pomagając nie tylko zauważyć, ale i spotkać i dostrzec problemy młodzieży z całego świata.

Papież Franciszek, podczas jednej z katechez środowych powiedział do Polaków: „Bracia i siostry, jak wspomniałem w Rio de Janeiro, najbliższy Światowy Dzień Młodzieży odbędzie się w 2016 r., w waszej ojczyźnie, w Krakowie. Dziękuję wszystkim rodakom bł. Jana Pawła II za podjęcie inicjatywy przygotowania tego spotkania. Przez wstawiennictwo Maryi, Królowej Polski, zawierzam to wydarzenie Chrystusowi Miłosiernemu. Wam tu obecnym, waszym bliskim i wszystkim Polakom z serca błogosławię” (Watykan, 04.09.2014). Słowa te zostały wypowiedziane rok temu, krótko po powrocie z Rio de Janeiro. To wielka radość, ale i wyróżnienie, że w Ojczyźnie św. Jana Pawła II po raz drugi w historii będzie miało miejsce takie wydarzenie. Nasz wielki Papież Polak, zawsze stał na pierwszej linii troski o nową ewangelizację, o głoszenie nauki Jezusa Chrystusa. Oczy całego świata w 2016 roku będą zwrócone ku Polsce i młodym ludziom, którym św. Jan Paweł II zwykł powtarzać, że są „nadzieją Kościoła”, że są „jego nadzieją”. Słowa Świętego wydają się być ponadczasowe.

Przed nami stają poważne wyzwania związane z przygotowaniem do Światowych Dni Młodzieży i przyjęciem rzeszy ludzi z całego świata. Już dziś musimy podjąć wysiłek duszpastersko–katechetyczny i organizacyjny, aby dobrze przygotować naszą młodzież i pozostałych wiernych do tego spotkania. Tu chodzi o wykorzystanie szansy i możliwości pomocy w spotkaniu z samym Chrystusem, który głosi Błogosławieństwa, który sam błogosławi i chce nadawać sens życia młodym, otwierając przed nimi perspektywy zbawczego działania. Nie wolno nam przespać tej szansy ewangelizacyjnej.

Całe dzieło przygotowania, papież Franciszek zawierza Chrystusowi miłosiernemu przez wstawiennictwo Maryi, Królowej Polski. Dodatkowym umocnieniem jest dla nas papieskie błogosławieństwo. Oby promieniowanie świętości Jana Pawła II znalazło swoje dopełnienie w naszym zaangażowaniu katechetycznym i duszpasterskim w całym roku szkolnym.

Inspiracje ewangelizacyjne, na tegorocznych kongregacjach katechetycznych, podda ks. Grzegorz Suchodolski (Sekretarz Generalny Komitetu Organizacyjnego ŚDM w Krakowie), wypróbowany od lat koordynator młodzieży z Polski uczestniczącej w Światowych Dniach, który podejmie temat: „Światowe Dni Młodzieży w Krakowie wyzwaniem dla katechezy i duszpasterstwa”. Zapraszam wszystkich katechetów, proboszczów i duszpasterzy tradycyjnie do trzech ośrodków:
– w Krośnie (św. Piotra i Jana z Dukli) – środa, 27 sierpnia 2014
– w Łańcucie (Fara) – czwartek, 28 sierpnia 2014
– w Przemyślu (Archikatedra) – piątek, 29 sierpnia 2014

Program:

  • 9.30 – Nabożeństwo – ks. Lesław Pelc, Asystent KSM
  • 10.15 –„Światowe Dni Młodzieży w Krakowie wyzwaniem dla katechezy i duszpasterstwa” – ks. dr Grzegorz Suchodolski (Sekretarz Generalny Komitetu Organizacyjnego ŚDM w Krakowie, Sekretarz Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży KEP, Dyrektor Krajowego Biura Organizacyjnego ŚDM)
  • 11.00 – Dyskusja – uwagi, refleksje
  • 11.15 – Komunikaty Wydziału Nauki Katolickiej – ks. dyr. Waldemar Janiga
  • 11.45 – Przerwa
  • 12.15 – Komunikaty Wydziału Duszpasterskiego – ks. dyr. Roman Chowaniec
  • 12.30 – Katechetyczno-pastoralna refleksja Metropolity Przemyskiego z pasterskim błogosławieństwem.