W niedzielę, 9 października 2022 r., wspólnota parafialna pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wietlinie dziękowała Panu Bogu za 75. lat istnienia. Uroczystej Eucharystii z obrzędem bierzmowania i poświęcenia ołtarza przewodniczył abp. Adam Szal.

W okolicznościowej homilii metropolita przemyski przybliżał zebranym kult eucharystyczny, którego centrum jest Msza święta, ofiara składana na ołtarzu. – Pan Bóg zaprasza nas do udziału we Mszy świętej, szczególnie tej niedzielnej i świątecznej. Po to, aby spotkać się z Bogiem, żeby przyjąć Jego Słowo w każda niedziele, a może i częściej w każdy dzień – przypominał hierarcha.  – Prosząc codziennie o tej chleb powszedni, prosimy także o ten chleb duchowy, eucharystyczny, który oby był naszym pokarmem – dodał.

Kaznodzieja prosił wszystkich, by potrafili powtórzyć za św. Piotrem „Panie, Ty masz Słowa Życia wiecznego”. – Kiedy może czasami gorszymi się apostazją wielu ludzi, którzy odchodzą od Chrystusa. Kiedy Pan Jezus zwraca się tak milcząco do nas i pyta: wy też chcecie odejść? Odpowiadajmy jak Piotr: Panie do kogóż pójdziemy. Ty masz Słowa życia wiecznego, Ty masz pokarm dający pokarm życie wieczne, Ty masz wiele łask, za które Ci dziękujemy i o które Cię prosimy. Powtórzmy za ludźmi z Kafarnaum: Panie, dawaj nam zawsze tego chleba – zakończył homilię arcybiskup.

Na zbliżający się Jubileusz parafii jako wotum dziękczynne wspólnota parafialna oraz Darczyńcy ufundowali marmurowy ołtarz wykonany z pełnego bloku białego, greckiego kamienia oraz ambonę. Projektu oraz wykonania ołtarza podjął się p. Dariusz Gamracy z Bud Łańcuckich. Na frontowej ścianie ołtarza wyrzeźbiona została scena z Apokalipsy św. Jana Apostoła. W centrum umieszczony jest Baranek Paschalny spoczywający na zapieczętowanej Księdze Życia, Którego adorują Aniołowie. W swych dłoniach trzymają kadzielnice, jako symbol wznoszonych przed oblicze Boga naszych modlitw. Ambona zaś ukazuje Ducha Świętego pod postacią Gołębicy. Od Niego wychodzi 7 promieni jako symbol siedmiu Jego darów.

Uroczystość konsekracji ołtarza zjednoczyła duchowe i materialne wysiłki parafian i Dobroczyńców. Na kolejne pokolenia ołtarz będzie świadectwem wiary i troski o kościół – Dom Boży, o godne miejsce składania Najświętszej Ofiary, ale też mobilizacji, by uczyć się składania na tym ołtarzu także swoich duchowych ofiar miłych Bogu.

W skład parafii wchodzą 3 miejscowości: Wietlin, Wietlin Pierwszy oraz Wysocko. Warto wspomnieć, że do II wojny światowej Wietlin i Wysocko stanowiły dwie odrębne parafie wyznania greckokatolickiego, a wierni kościoła rzymskokatolickiego należeli do parafii pw. św. Zofii w Laszkach. Ponieważ była to dość spora odległość, w 1908 r. staraniem ks. Bikowskiego, dziekana z Laszek, wybudowano w Wietlinie kaplicę pw. Objawienia Matki Bożej z Lourdes, a w 1938 r. dobudowano nawę kościoła z zamiarem utworzenia odrębnej parafii. Niestety plany te pokrzyżowała II wojna światowa, która zniszczyła nowopowstałą świątynię.

Kościół parafialny w Wietlinie to świątynia po cerkiewna. Ogromnym staraniem właścicieli pałacu w Wysocku, a zwłaszcza Marii Czartoryskiej – Wirtemberskiej wybudowano na miejscu wcześniejszej, drewnianej cerkwi nową, murowaną świątynię. Aktu poświęcenia dokonał bp unicki Jan Śnigurski w roku 1826. W czasie I wojny światowej cerkiew doznała poważnych zniszczeń, m. in. spłonął dach kościoła, ale ogromnym staraniem mieszkańców, cerkiew została odnowiona, a kolejne pokolenia przyczyniały się do upiększenia zabytkowej cerkwi.

Czas II wojny światowej, to bardzo bolesny okres dla naszej miejscowości. 10 lutego 1940 r. kilkanaście rodzin zostało zesłanych w głąb Związku Radzieckiego, a w kolejnych deportacjach wywieziono kilka rodzin do Besarabii. Po zakończeniu działań wojennych wysiedlono z Wietlina prawie wszystkie rodziny obrządku greckokatolickiego na tereny Ukrainy oraz północnej Polski. Cerkiew opustoszała. Wtedy to dekretem Kurii Biskupiej w Przemyślu przekazano ją na własność kościoła rzymskokatolickiego i 10 października 1947 r. utworzono parafię pw. św. Mikołaja. W 1954 r. obrano św. Andrzeja Bobolę drugorzędnym patronem kościoła, a w latach 70-tych staraniem ówczesnego proboszcza ks. Edwarda Delekty, dekretem Kurii Biskupiej przywrócono pierwotny tytuł kościoła, to jest: Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Ks. bp Ignacy Tokarczuk przekazał wtedy z kościoła katedralnego do naszej świątyni obraz Bogarodzicy Maryi z Dzieciątkiem Jezus znajdujący się teraz w głównym ołtarzu.