Zgromadzenie Misjonarzy Afryki powstało w roku 1868 w celu niesienia pomocy Afrykańczykom w ich poszukiwaniu Boga. Powstało ono z owocnego połączenia wielkiego serca i szerokiej wizji rozkochanego w tym kontynencie arcybiskupa Algieru, późniejszego kardynała Karola Lavigerie. Lavigerie przybył do Algieru w 1867 roku. Przejęty panującą tam trudną sytuacją mieszkańców nie żałował, że musiał opuścić swoją diecezję w Nancy we Francji i dobrze zapowiadającą się karierę osobistą w Kościele francuskim. Jak sam później stwierdził, przyświecał mu wzór Abrahama, który usłyszał słowa: „Opuść swój kraj rodzinny i udaj się do ziemi, którą Ci wskażę”.

Słowa te zapadły głęboko w serce kardynała Lavigerie. Kiedy postanowił oddać całe swoje życie Afryce, powiedział: „Ja odpowiedziałem: ,,Tak” i przygotowuję się do wyjścia. Wiem, z czego rezygnuję; wiem również, iż mogę napotkać wielkie przeszkody, które mogą nawet pozbawić mnie życia. Lecz jestem przekonany, iż nie mogę zrezygnować z tego, czego Opatrzność wydaje się żądać ode mnie”. Jego wizja Kościoła w Afryce i działalności misyjnej na tym kontynencie była owocem licznych lektur Livingstone’ a i innych badaczy Afryki oraz apostolskiego serca. Miasto Algier traktował jako bramę prowadzącą na kontynent afrykański, który zawsze oczekiwał światła Ewangelii. Do realizacji swojej wizji potrzebne mu jednak było narzędzie – zgromadzenie misjonarzy rozkochanych w tym kontynencie tak jak on. Najpierw zostało ono nazwane „Ojcowie Biali”, z racji białych strojów (ghandura i burnus) przyjętych od mieszkańców Algierii, lecz później przyjęło nazwę: Zgromadzenie Misjonarzy Afryki.

W czwartek 26 stycznia 2022 roku naszym gościem w Rozmowie dnia był o. Tomasz Podrazik MAfr ze Zgromadzenia Misjonarzy Afryki, który opowiedział nam o powstaniu zgromadzenia i działaniach misyjnych podejmowanych w Afryce przez „Ojców Białych.”

 

 

Kardynał Lavigerie nie tracił czasu. Pierwszym zadaniem było uzyskanie dla misjonarzy wolności przepowiadania Ewangelii muzułmanom, czemu radykalnie sprzeciwiał się okupacyjny rząd francuski w Algierii. Nieustępliwy biskup uzyskał w końcu zgodę władz i Ojcowie Biali zaczęli wyruszać w głąb Sahary, poszukując drogi wiodącej do wnętrza Afryki. W ten sposób rozpoczęła się historia, która stanowi część współczesnych dziejów Afryki.

Pierwszym terenem głoszenia Ewangelii przez Ojców Białych była Algieria i ta część Afryki, którą zamieszkiwali wyznawcy islamu. Z czasem jednak, ze względu na wielkie ograniczenia przepowiadania Chrystusa w świecie muzułmańskim, misjonarze kierowali swe kroki bardziej na południe i w głąb Afryki. Nie oznacza to jednak, że świat muzułmański został przez „Ojców Białych” zapomniany. Do dzisiaj są obecni w sercu, jeśli tak można powiedzieć, afrykańskiego Islamu. I choć w wielu państwach, gdzie ta religia dominuje, imienia Chrystusa nie wolno publicznie wymawiać, to dają tam świadectwo Ewangelii postawą miłości, współpracy i troski o drugiego człowieka.

Misja Ojców Białych przenosiła się stopniowo do wnętrza kontynentu. Pomimo trudności ze strony rządów kolonialnych Ojcowie Biali swoją działalnością objęli Tanganikę, Ugandę (ubogaconą krwią pierwszych męczenników), Rwandę, Burundi, Kongo, Rodezję Północną (dzisiejsza Zambia). Kilka lat później dla misji otworzyły się również obszary w Afryce Zachodniej: Górna Wolta (dzisiejsze państwo Burkina Faso), Ghana, Mali i inne.

Zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej zgromadzenia: http://misjonarzeafryki.org