PRZEMYŚL-TURBIA: Uroczystości pogrzebowe śp. ks. prał. Tadeusza Białego
W dniach 7-8 listopada 2020 r., odbywały się uroczystości pogrzebowe zmarłego niespodziewanie śp. ks. prał. Tadeusza Białego, Archidiecezjalnego Duszpasterza Młodzieży, Archidiecezjalnego Duszpasterza Akademickiego, wicedyrektora Wydziału Nauki Katolickiej Kurii Metropolitalnej w Przemyślu, wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, Kanonika Gremialnego Przemyskiej Kapituły Metropolitalnej, redaktora przemyskiej edycji Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, duszpasterza Diakonii Muzycznej Archidiecezji Przemyskiej, a nade wszystko kapłana, katechety, miłośnika muzyki i śpiewu, człowieka pełnego „Bożego entuzjazmu wiary”.
Pierwszego dnia, w sobotę, uroczystości żałobne miały miejsce w Bazylice Archikatedralnej w Przemyślu, gdzie o godz. 9:00 przy trumnie śp. ks. Białego zgromadziła się rodzina, przyjaciele, a także kapłani i młodzież, by wspólnie odmówić modlitwę różańcową za zmarłego kapłana.
Po modlitwie różańcowej, o godz. 10:00 rozpoczęła się uroczysta Msza święta żałobna w intencji śp. ks. prał. Tadeusza Białego, której przewodniczył abp Adam Szal, metropolita przemyski, a koncelebrowało ją wielu kapłanów na czele z bp Marianem Buczkiem, biskupem seniorem diecezji Charkowa-Zaporoża na Ukrainie.
W słowie wprowadzenia arcybiskup przemyski wspomniał, że intencją Eucharystii jest modlitwa o wieczny pokój dla śp. ks. Tadeusza. – Będzie nam brakowało tego powiedzenia „Boże szczęść”, a modlimy się o to szczęście, które trwa wiecznie które się nie kończy. O to, aby po pracowitym życiu Pan Bóg wynagrodził go życiem wiecznym – powiedział hierarcha.
Natomiast w homilii metropolita przemyski zwrócił uwagę, że śp. ks. Tadeusz Biały całe swoje życie „szukał Oblicza Chrystusa”. Przypomniał krótko zebranym i łączącym się z uczestnikami uroczystości poprzez przekaz radiowo-telewizyjny Radia FARA, życiorys zmarłego duszpasterza młodzieży. – Uświadomił sobie, że obok osobistego szukania Jezusa i umacniania z Nim związku trzeba podjąć zadanie prowadzenia innych do Boga. Czynił to z niezwykłym zapałem, ewangelicznym zapałem porywając swych uczniów, dzieci i młodzież, ale także i starszych – zauważył kaznodzieja i przyjaciele zmarłego kapłana.
Śp. ks. Tadeusz w swoim życiu kapłańskim ciągle szukał nowych i skutecznych sposobów ewangelizacji i docierania z Dobrą Nowiną do wszystkich. – To dlatego zaangażował się w pielgrzymowanie na Jasną Górę. Słusznie uważał, że pielgrzymka jest ważną okazją do pracy duszpasterskiej, do pomagania innym w spotykaniu Chrystusa, do pogłębiania wiary. Podobne intencje towarzyszyły Mu przy podejmowaniu trudu prowadzenia wakacyjnych rekolekcji w ramach Ruchu Światło-Życie. Osobista postawa, duch modlitwy i szczera otwartość na problemy młodych i starszych pozostawiały niezatarte wspomnienia w sercach uczestników tych rekolekcji – powiedział abp Szal.
Okres studiów na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego był doskonałą okazją do pogłębienia umiejętności przekazywania wiary młodemu pokoleniu. – Dał się tam poznać, jako serdeczny kapłan, łatwo nawiązujący kontakty ze studentami zarówno świeckimi, jak i duchownymi ale także i z profesorami – przypomniał hierarcha.
Natomiast w Przemyślu ks. Biały zapisał się jako wybitny katecheta, wykładowca, wicedyrektor Wydziału Nauki Katolickiej, duszpasterz młodzieży i Diakonii Muzycznej, a nade wszystko jako doskonały organizator Spotkań Młodych Archidiecezji Przemyskiej. – To na nich tysiące młodych ludzi dawało się ponieść entuzjazmowi wiary wracając do swych parafii nie tylko ze wspomnieniami ale i pragnieniem bycia dumnymi z Ewangelii – mówił z nieukrywanym wzruszeniem abp Adam Szal, przyjaciel zmarłego kapłana.
– Świętej pamięci ks. Tadeusz był niespożyty w tworzeniu pomysłów duszpasterskich i ich realizacji. Niektóre z nich realizował z niezwykłą konsekwencją i w sposób mało spektakularny. Mało któż nas wiedział, że od 27 lat co tydzień spotykał się z grupą duszpasterską o nazwie „Emaus B” po to, by rozważać Słowo Boże, dzielić się życiem. Podobnie podejmował wiele wysiłków w skali archidiecezji i w Przemyślu w kwestii duszpasterstwa akademickiego – powiedział metropolita przemyski.
Zmarły był także prawdziwym patriotą i od każdego napotkanego człowieka wymagał odważnej i aktywnej miłości do Ojczyzny. – Już w młodości angażował się w działalność opozycyjną w Stalowej Woli, a w późniejszych latach był zawsze szczerze zatroskany o los Ojczyzny – dodał. Dlatego zawsze był zaangażowany we wszelkie projekty o charakterze religijno-patriotycznym.
Homilia do której nawiązywał w kazaniu metropolita przemyski została wygłoszona przez śp. ks. Tadeusza Białego w niedzielę, 11 października 2020 r., w Bazylice Archikatedralnej podczas Pielgrzymki Młodzieży do Bazyliki Archikatedralnej na rozpoczęcie nowego roku formacyjnego.
Na zakończenie przemyskich uroczystości żałobnych słowa pożegnania i wdzięczności za życie śp. ks. prał. Tadeusza Białego skierowali: w imieniu wspólnoty seminaryjnej i Wydziału Nauki Katolickiej – ks. dr Konrad Dyrda, rektor WSD w Przemyślu; w imieniu pielgrzymów na Jasną Górę – ks. prał. Jacek Rawski, dyrektor Pielgrzymki Przemyskiej; w imieniu Diakoni Muzycznej, Wspólnoty „Emaus” oraz Diakoni Tańca Uwielbienia – Elżbieta Maciołek; w imieniu samorządowców – Piotr Pilch, Wicemarszałek Województwa Podkarpackiego.
Następnie końcowym obrzędom żałobnym i modlitwie przy trumnie śp. ks. prał. Tadeusza Białego przewodniczył bp Marian Buczek.
Z kolei drugiego dnia uroczystości pogrzebowych, w niedzielę, 8 listopada 2020 r., w rodzinnej parafii śp. ks. prał. Tadeusza Białego, pw. św. Leonarda w Turbii (diecezja sandomierska) odbyła się Msza święta pogrzebowa i pochówek na miejscowym cmentarzu. Eucharystii przewodniczył bp Jan Wątroba, ordynariusz diecezji rzeszowskiej, a obecni także byli: abp Adam Szal, bp Stanisław Jamrozek i bp Edward Frankowski.
W słowie wprowadzenia biskup rzeszowski zaznaczył, że z obecnymi w kościele parafialnym w Turbii duchowo łączą się także pasterze innych diecezji, m.in. sandomierskiej, rzeszowskiej, przemyskiej, zamojsko-lubaczowskiej i częstochowskiej. – Jesteśmy tu dziś, by razem z wami dziękować Bogu za jego życie i jego posługę. Za ten niezwykły entuzjazm i radość, która promieniował, za każde słowo i uśmiech, za to całe dobro które pomnażał nieustannie, którym się dzielił, i za które jesteśmy mu dziś ogromnie wdzięczni. Chcemy prosić dla niego o dar nieba, o przebaczenie grzechów, które mógł z ludzkiej ułomności popełnić. Ale nade wszystko chcemy Bogu wyśpiewać naszą pieśń wdzięczności, za to że dane nam było go mieć go pośród siebie, znać, współpracować z nim – powiedział bp Wątroba.
Homilię pogrzebową wygłosił przyjaciel śp. ks. Tadeusza, ks. prał. Zbigniew Suchy, redaktor naczelny przemyskiej edycji Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, którego zmarły kapłan był wieloletnim redaktorem. Zwrócił on uwagę, że w uszach i w sercu zmarłego kapłana ciągle brzmiały słowa Jezusa Chrystusa: Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. – Z każdym dniem dojrzewała w Księdzu Tadeuszu to myśl: a może to ja? Może to ja będę tym, który będzie rozpalał ten ogień, aby ogarniał on całą ziemię, aby ogarniał nade wszystko ludzkie serca – mówił ks. Suchy.
Księdzu Tadeuszowi towarzyszyła myśl, która poddawał Mu Bóg – nie będzie gigantem. – Nie będziesz budował kościołów, ale chcę, abyś poszedł na ściernisko. Tam na ściernisku tlą się iskry. Te iskry, które rozsypały się z rodzinnych domów i tam oczekują na pomoc. Bo ściernisko to niebezpieczne miejsce. Ściernisko to miejsce, w którym można się zatracić. Chcę abyś się odważył poranić swoje ręce i kolana o ściernisko, aby wydobyć te właśnie iskry. I tak rozpoczęła się przygoda życia, która się nie skończyła. Wczoraj i dzisiaj te iskry, które kiedyś wydobył z tego ścierniska oddawały mu cześć śpiewem, modlitwa i wielkim poczuciem wdzięczności – powiedział ksiądz prałat.
Kaznodzieja przywołał także życiorys śp. ks. Tadeusza zauważając, że dzieł, w które był zaangażowany jest tak wiele, iż trudne je wszystkie wyliczyć. Jednak katecheza i klerycy to jego szczególna, umiłowana iskra. – Klerycy, którym pomagał jako katecheta, wykształcony, kompetentny, z ogromną intuicją, z którą poznawał alumnów. Dlatego pewnie został też ich spowiednikiem – zaznaczył kapłan.
Ks. Tadeusz był bardzo zaangażowany w przygotowanie i organizację kolejnych Spotkań Młodych Archidiecezji Przemyskiej. – Dumny był na pewno, kiedy na SMAPie spotykało się kilka tysięcy młodzieży – powiedział. Dalej przytoczył słowa napisane przez dr Monikę Brewczak, dyrygenta Diakoni Muzycznej Archidiecezji Przemyskiej. – Jako opiekun, duszpasterz młodzieży naszej diecezji dał się poznać jako przyjaciel każdego młodego człowieka. Zawsze wiedział kiedy być nauczycielem a kiedy przyjacielem młodych, którzy poszukują Boga. Jego ciepły i aksamitny głos już po wypowiedzeniu kilku zaledwie słów wzbudzał zaufanie i spokój słuchających. Będzie nam Ciebie bardzo brakowało, opiekunie śpiewającej Bogu młodzieży – zacytował kaznodzieja.
Przywołał również powiedzenie, które towarzyszyło śp. Księdzu Prałatowi – improwizacja, żeby była udana musi być dobrze przygotowana. To świadczyło, że był perfekcjonistą. – Nie znosił fuszerki. I ten taniec, i to wszystko, co robił, to budziło czasem sceptycyzm. Spotykał się czasem z bolesną ironią, że jakieś tańce. One były wcześniej wymodlone! Te takty tych tańców były wystukane na klęczniku kaplicy – wyjaśniał kapłan.
Zwracając się do Rodziny zmarłego kapłana Tadeusza mówił, że po ludzku żałobę trzeba przeżyć, ale przede wszystkim wierzyć w życie wieczne. – Wylewajcie łzy doczesności. Tę żałobę trzeba przeżyć, ale nie przynieście wstydu księdzu, swojemu bratu, stryjkowi. On był z Was bardzo dumny – podkreślił ks. Suchy.
Na zakończenie kaznodzieja podzielił się swoją refleksję dotyczącą śp. ks. Tadeusza, kiedy od czasu do czasu pełnił posługę jego spowiednika. Miał bardzo wrażliwe sumienie, płakał nad każdym grzechem. Żałował każdego zła. – Nie ma innej możliwości. Teraz cieszy się wiecznym i szczęśliwym niebem. I dlatego dopłaczcie to, co doczesne, bo odszedł ktoś bliski, ktoś z kim byliście blisko związani. Ale pamiętajcie, on jest już tam w niebie – zakończył homilię ks. prał. Suchy.
Na zakończenie uroczystości pogrzebowych w kościele parafialnym w Turbii słowa pożegnania i wdzięczności za życie śp. ks. prał. Tadeusza Białego skierowali: w diecezji sandomierskiej – bp Edward Frankowski, biskup pomocniczy senior diecezji sandomierskiej; w imieniu Związku Sybiraków Oddział w Przemyślu i swoim własnym – Maciej Orzechowski.
Końcowym obrzędom pogrzebowym przewodniczył przyjaciel śp. ks. Tadeusza, abp Adam Szal, metropolita przemyski i wraz z biskupami, kapłanami, rodziną, przyjaciółmi i wszystkimi zgromadzonymi w świątyni w Trubii odprowadził ciało zmarłego kapłana na miejscowy cmentarz, gdzie będzie oczekiwać na powtórną światłość wielkanocnego poranka.
Uroczystości pogrzebowe śp. ks. prał. Tadeusza Białego
Na antenie Radia FARA śp. ks. prał. Tadeusza Białego wspominali także Radiosłuchacze, którzy dawali niejako świadectwo o jego życiu, działalności duszpasterskiej, katechetycznej ale także takiej naturalnej, ludzkiej.