SANOCZEK: Konsekracja kościoła pw. Miłosierdzia Bożego
W niedzielę, 6 września 2020 r., w parafii pw. Narodzenia NMP w Sanoku miała miejsce konsekracja kościoła filialnego pw. Miłosierdzia Bożego w Sanoczku. Do tego wydarzenia wspólnotę wiernych przygotował poprzez Triduum ks. prał. dr Andrzej Skiba. Uroczystej Mszy Świętej, podczas której świątynia została konsekrowana, przewodniczył abp Adam Szal.
Wiernych zebranych na uroczystości powitał ks. prał. Michał Błaszkiewicz, proboszcz parafii. Przypomniał on, że mieszkańcy Sanoczka od roku 1946 korzystali z dawnej cerkwi pw. Narodzenia Bogurodzicy. Jednak z biegiem lat, w związku z rozwojem Sanoczka, dostrzegano potrzebę budowy nowego, większego kościoła. Idea budowy nowego kościoła powstała w kwietniu 2005 r. na spotkaniu Oddziału Parafialnej Rady Duszpasterskiej w Sanoczku, na którym podjęto decyzję o zbiórce funduszy wśród parafian Sanoczka, a także w parafiach archidiecezji, dzięki życzliwości wielu księży proboszczów.
– Plac pod budowę kościoła poświęcił ks. biskup Marian Rojek dnia 19 kwietnia 2010. Arcybiskup Józef Michalik dokonał wmurowania kamienia węgielnego z bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie, dnia 15 listopada 2015. Od 4 września 2016 rozpoczęto stałe sprawowanie kultu – mówił ks. Michał Błaszkiewicz – I tak po dziesięciu latach intensywnej pracy, zwłaszcza przedstawicieli Rady Parafialnej tworzących zespoły kwestujące, i dzięki stałemu zaangażowaniu duchowemu i materialnemu parafian Sanoczka, oraz kilku ofiarodawców, doczekaliśmy uroczystego dnia konsekracji naszej świątyni przez ks. Arcybiskupa Adama Szala, w obecności duchowieństwa i wiernych.
Podczas homilii Metropolita Przemyski zachęcał parafian, aby ich kościół parafialny był dla nich jak dom, aby dbali o niego i aby tam szukali wsparcia w swojej codzienności: – To nasz dom, w którym powinniśmy się czuć bezpiecznie, za który jesteśmy odpowiedzialni, który wznosimy wysiłkiem. Nie omijajmy tego domu. Jakże dobrze byłoby wrócić do tego pięknego zwyczaju, kiedy przechodząc obok świątyni czynimy znak Krzyża Świętego, albo wstępujemy czy do świątyni, czy do przedsionka, żeby uklęknąć choćby na kilka sekund i powiedzieć Panu Jezusowi, że go kochamy, że wierzymy, że jest tutaj obecny w Najświętszym Sakramencie, że czujemy się wspólnota […] żeby podziękować Panu Bogu za to, ze mamy świątynię, że możemy tu słuchać Słowa Bożego i przyjmować sakramenty święte.
Ważnym momentem uroczystości była odmówiona przez Księdza Arcybiskupa uroczysta modlitwa poświęcenia oraz namaszczenie ołtarza i ścian kościoła. Ołtarz wyciosany z kamienia oznacza Chrystusa, „który jest kamieniem węgielnym swojego Kościoła”. Na ołtarzu, jak na skale Golgoty, składana jest paschalna Ofiara Ciała i Krwi Zbawiciela. Przez nią zostaliśmy odkupieni i ona jest dla nas Najświętszym Sakramentem. Ksiądz Arcybiskup odmówił modlitwę konsekracyjną, po czym na mensę ołtarza wylał olej Krzyżma Świętego a kapłani koncelebrujący: ks. prał. Marek Wojnarowski i ks. Waldemar Pastuszak namaścili ściany kościoła w czterech miejscach nazwanych zacheuszkami. Po namaszczeniu ołtarza i ścian kościoła nastąpił obrzęd okadzenia. Wznoszący się ku górze dym kadzidła symbolizował modlitwy, które w tym świętym miejscu będziemy zanosić do Boga, a które są miłe dla Niego niczym zapach spalanych wonności. Po okadzeniu ołtarz, jako stół Uczty Ofiarnej, został odpowiednio przygotowany i uroczyście przyozdobiony. Ostatnim elementem była uroczysta iluminacja. Na znak radości zapalone zostały wszystkie świece na ołtarzu i przy zacheuszkach oraz światła w kościele. Ksiądz Arcybiskup ucałował poświęcony ołtarz i rozpoczął sprawowanie Najświętszej Ofiary.
Na zakończenie uroczystości ponownie głos zabrał ks. prał. Michał Błaszkiewicz, który podziękował Panu Bogu i ludziom, którzy włączyli się w przygotowanie uroczystości, ale także samej budowie nowej świątyni.