Święcenia diakonatu 2018
W niedzielę, 13 maja 2018 r., w Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego alumni V roku Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu przyjęli święcenia diakonatu. Poprzez posługę diakonatu nowo wyświęceni podejmą zadania, o których mówią słowa homilii obrzędowej: „Umocnieni darem Ducha Świętego będą pomagać biskupowi i jego prezbiterium w posłudze słowa, ołtarza i miłości, okazując się sługami wszystkich. Jako słudzy ołtarza będą głosić Ewangelię, przygotowywać Ofiarę Eucharystyczną i rozdzielać wiernym Ciało i Krew Pańską. Oprócz tego na polecenie biskupa będą mogli głosić kazania i przekazywać Bożą naukę wierzącym i niewierzącym, przewodniczyć modlitwom, udzielać chrztu, asystować przy zawieraniu związków małżeńskich oraz je błogosławić, nosić Wiatyk do ciężko chorych i przewodniczyć obrzędom pogrzebu”.
W parafii pw. św. Józefa Sebastiana Biskupa w Przemyślu podczas uroczystej Mszy Świętej abp Adam Szal udzielił święceń diakonatu 3 alumnom. Byli to:
- Krzysztof Jasiński (par. Hyżne)
- Damian Matusz (par. Przemyśl, pw. św. Józefa Sebastiana biskupa)
- Marek Matwijczak (par. Zamojsce)
Podczas homilii abp Adam Szal mówił o tym, że z podziwem patrzymy na ludzi, którzy zdobywają szczyty. Niektórych ta górska wspinaczka wiele kosztuje, nawet zdrowie czy życie. Mimo to góry pociągają, bowiem pomagają nam w życiu zdobywać szlachetność. Poprzez wędrówkę szczytami gór odczuwamy bliskość Pana Boga. Arcybiskup wspomniał także biblijne góry, na których dokonywały się wielkie rzeczy w historii Zbawienia. W homilii przytoczył fragment refleksji św. Józefa Sebastiana Pelczara, który w 1871 r. pielgrzymował do Ziemi Świętej. Pisał po tej pielgrzymce, że Góra Oliwna ma dziwny urok dla chrześcijanina, dlatego że napełnia tęsknotą serce, że budzi w człowieku otuchę i pragnienie na niebo. Zwracając się do alumnów roku V, czyli kandydatów do diakonatu, kaznodzieja zauważył, że w czasie lat formacji seminaryjnej przeżyli oni wiele momentów, kiedy przez Opatrzność Bożą byli wyprowadzani na różne góry. Czasem to była góra kuszenia, czasem góra uniesień. Może czasem była to góra cierpienia i walki ze swoimi słabościami. Pewnie była też góra przemienienia, gdzie Bóg wskazywał im drogę, którą powinni podążać. – Wychodźcie codziennie na górę, by wpatrywać się w Chrystusa, który jest pokorny, posłuszny woli Ojca, który jest czystego serca i jest ubogi – zachęcił alumnów. Na koniec życzył im, aby na tej rozpoczętej dziś drodze zbawili swoje dusze i pomogli innym się zbawić. Homilię zakończył modlitwą za nowych diakonów, prosząc Boga, aby byli dobrymi wędrowcami do nieba i przewodnikami do nieba.
W parafii pw. Wszystkich Świętych w Iwoniczu, święcenia diakonatu z rąk abp. Józefa Michalika otrzymali 2 alumni:
- Mateusz Jakieła (par. Iwonicz)
- Mateusz Nowak (par. Wańkowa)
W parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Chodaczowie, bp Stanisław Jamrozek udzielił święceń diakonatu 3 alumnom. Byli to:
- Piotr Dzierżak (par. Lublin, pw. św. Antoniego)
- Michał Kłopot (par. Makowisko)
- Artur Ochab (par. Chodaczów)
W czasie homilii bp Stanisław wskazał, że tajemnica dnia dzisiejszego wzywa nas do radości, bo zostaliśmy zaproszeni, aby wzrok skierować w stronę nieba. To Chrystus zaprasza nas do misji, która nie jest z tego świata. Kaznodzieja podkreślił, że potrzeba przemiany serca, aby żyć pełnią miłości, która napełni mocą w podjęciu zadań, do których wzywa nasz Zbawiciel. To zadanie – zaznaczył Biskup – powierza Kościół diakonom, którzy zostają dzisiaj posłani do świata z orędziem Ewangelii. Ta posługa będzie skuteczna, gdy nowo wyświęceni będą każdego dnia troszczyli się o upodobnienie się do Chrystusa Sługi. Bp Stanisław wskazał na koniec, że diakoni to są słudzy Kościoła, którzy mają podjąć misję budowania Mistycznego Ciała. Odwołał się przy tym do słów św. Pawła Apostoła: On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami, aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa (Ef 4,11-13).